Uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 17 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy przesądził, iż tytułem do podlegania ubezpieczeniom społecznym przez członka zarządu spółki akcyjnej, który zawarł z tą spółką umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, jest umowa o świadczenie usług.

Powyższe oznacza, że menedżerowie spółek kapitałowych nie będą mogli zaniżać swoich składek ubezpieczeniowych. Składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych będą musiały być teraz odprowadzane w wysokości liczonej od faktycznie uzyskiwanego przez menedżerów przychodu na mocy zawartych ze spółką kontraktów menedżerskich. Tak wyliczone składki będą wyższe niż składki, które byłyby odprowadzane z tytułu samozatrudnienia.

Jak uzasadnia swoją uchwałę Sąd Najwyższy, nowa wykładnia przepisów o ubezpieczeniach ma zapobiec nieuczciwym praktykom, dzięki którym menedżerowie płacili niższe składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od tych, jakie wynikałyby ich z ich realnych zarobków.

Sąd Najwyższy nadał uchwale moc zasady prawnej oraz zastrzegł, że przedstawiona w niej wykładnia wiąże od dnia podjęcia uchwały tj. od dnia 17 czerwca 2015 r.

Nadanie danej uchwale takiej mocy oznacza, że wiąże ona Sąd Najwyższy nie tylko w tej sprawie, w której została podjęta, ale także w innych rodzajowo jednorodnych sprawach.